افتاد سنگي از بامي بر سر عارف نکونامي , گفت حمد اي خداي بنده نواز شاکرم اي کريم سنگ انداز,رهرويي گفت اين چه گفتار است کي خدا شکرخواه آزار است, خنده اي کرد و گفت آن دانا تو چه داني حديث او با ما , خواست گويد به خفيه در گوشم که اي فلاني نيستي فراموشم